Badanie polisomnograficzne jest laryngologicznym badaniem przesiewowym wykrywającym nocne zaburzenia oddychania. Stosowane jest w celu zapisu parametrów oddychania zmieniających się w organizmie podczas snu. Są to parametry takie jak: przepływ powietrza przez nos, ruchy oddechowe klatki piersiowej, ruchy oddechowe brzucha, wysycenie krwi tętniczej tlenem, częstość akcji serca (tętno), pozycja ciała podczas snu.
Badanie polisomnograficzne może być poszerzone o analizę:
– EEG (zapis elektroencefalograficzny) – wykres stadiów snu w ciągu danej nocy, wykonywany w przypadku badań w kierunku zaburzeń oddychania w czasie snu;
– EOG (elektrookulogram) – rejestracja ruchów gałek ocznych przy pomocy czujników umieszczonych w okolicy obojga oczu;
– EMG (elektromiogram) – rejestracja napięcia mięśni przy pomocy czujników umieszczonych pod brodą;
– termistorową – z zastosowaniem umieszczonego w okolicy nosa i ust termistora, który reaguje na zmiany temperatury spowodowane przepływem powietrza.
W przypadku wykrycia zaburzeń oddychania w badaniu polisomnograficznym wskazane jest również poszerzenie diagnostyki o badanie fiberoskopowe w czasie snu farmakologicznego.
